معنی سنگ پستان در لغت نامه دهخدا

سپستان و آن دارویی باشد معروف. (برهان). رجوع به سپستان شود

معنی سنگ پستان در فرهنگ لغت هوشیار

درختی است از تیره گاو زبانیان که دارای برگهای متناوب و گاهی متقابل است. پهنک برگها قلبی شکل و مضرس میباشد میباشد. گلهایش پیوسته جام و سفید یا زردند. میوه اش بشکل آلبالوست و از آن شیره ای لزج و بیمزه استخراج کنند که در تداوی جهت رفع اسهال و ناراحتیهای دستگاه تنفس و سرفه بکار میرود. ارتفاع آن در گونه ها به 9 متر میرسد اطباء الکلبه دبق مخاطه مخیطا

معنی سنگ پستان - جستجوی لغت در جدول جو

سنگ پستان

فرهنگ فارسی عمید

سنگ پستان

لغت نامه دهخدا

سنگ پستان

فرهنگ لغت هوشیار

سگ پستان

سپستان، درختی گرمسیری با برگ های گرد و نوک تیز و گل های سفید خوشه ای و خوش بو، میوۀ این گیاه بیضی شکل، زرد رنگ و دارای شیرۀ لزج و بی مزه است که پس از خشک شدن سیاه رنگ می شود و در طب سنتی برای معالجۀ بیماری های ریوی به کار می رود، شیرینک، سنگ پستان، مویزک عسلی، دارواش، مویزج عسلی، داروش، دبق، مویزه

سِپِستان، درختی گرمسیری با برگ های گرد و نوک تیز و گل های سفید خوشه ای و خوش بو، میوۀ این گیاه بیضی شکل، زرد رنگ و دارای شیرۀ لزج و بی مزه است که پس از خشک شدن سیاه رنگ می شود و در طب سنتی برای معالجۀ بیماری های ریوی به کار می رود، شیرینَک، سَنگ پِستان، مَویزَک عَسَلی، دارواش، مَویزَج عَسَلی، داروَش، دِبق، مَویزِه

فرهنگ فارسی عمید

سیه پستان

سیاه پستان، زنی که پستانش سیاه باشد، زنی که بچۀ خود را خوب پرورش ندهد، زنی که هر بچه ای را شیر بدهد، آن بچه بمیرد

فرهنگ فارسی عمید

سنگ فسان

سان، سوهان یا سنگی که برای تیز کردن کارد، شمشیر و مانند آن به کار می رود

فرهنگ فارسی عمید

سنگستان

زمینی که در آن سنگ بسیار باشد، سنگلاخ

فرهنگ فارسی عمید

سنگ آستان

(سَ گِ)

سنگ آستانه. دهلیزخانه. (آنندراج). سنگ که در آستان یا آستانۀ در بکار رفته باشد:
زیر سر گنجی ز سنگ آستانش داشتم
سر به این معنی مرا در کوی او پامال بود.
میرزا عبدالغنی قبول (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سیه پستان

(یَهْ پِ)

زنی را گویند که فرزند او نماند و زنی را نیز گویند که هر طفل را که او شیر دهد بمیرد. (برهان) (آنندراج) :
از خون دل طفلان سرخاب رخ آمیزد
این زال سپیدابرو وین مام سیه پستان.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

سنگ پرکان

(سَ گِ پَ)

رجوع به سنگ برگان شود

لغت نامه دهخدا

سنگ فسان

(سَ گِ فَ)

سنگی که به آن شمشیر و کارد تیز کنند و به معنی چرخ که بهندش سانی گویند، چنانکه بعضی گمان برده اند صحیح نیست. (آنندراج). که بدان کارد و چاقو و جز آن تیز کنند. (از ناظم الاطباء). سنباذج. صلب. (از منتهی الارب). سنگ سمباده. سنگ سو:
ناصح برای تندی تیغزبان تو
کافی است روی سخت تو سنگ فسان بود.
محسن تأثیر (از آنندراج)

سنگی که به آن شمشیر و کارد تیز کنند و به معنی چرخ که بهندش سانی گویند، چنانکه بعضی گمان برده اند صحیح نیست. (آنندراج). که بدان کارد و چاقو و جز آن تیز کنند. (از ناظم الاطباء). سُنباذَج. صلب. (از منتهی الارب). سنگ سمباده. سنگ سو:
ناصح برای تندی تیغزبان تو
کافی است روی سخت تو سنگ فسان بود.
محسن تأثیر (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سگپستان

(سَ پِ)

دارویی باشد که آن را سپستان گویند که انگور دشتی باشد. (برهان). سپستان باشد چه مشابه است به پستان سگ. (آنندراج) (رشیدی)

لغت نامه دهخدا

سنگستان

دهی است جزء دهستان بیات بخش نوران شهرستان ساوه. دارای 142 تن سکنه است. آب آن از رود خانه مزدقان. محصول آنجا غلات، بنشن، انگور، سیب زمینی. شغل اهالی زراعت و گله داری و قالیچه وجاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

سنگستان

(سَ گِ)

سنگلاخ. (فرهنگ اسدی). زمینی پر از سنگ. (یادداشت بخط مؤلف). زمین و جایی که انبوه از سنگ باشد و خاک نداشته باشد. (ناظم الاطباء) :
سرگشته دلی دارم در پای جهان مفکن
نارنج بسنگستان مسپار نگهدارش.
خاقانی.
بهور هندوان آمد خزینه
بسنگستان غم رفت آبگینه.
نظامی.
در کنار رودخانه ها و سنگستان و زمین ریگ بوم نیکو شود (سفیددار) . (فلاحت نامه)

لغت نامه دهخدا

سگ پستان

سپستان انگور دشتی

فرهنگ لغت هوشیار

سیه پستان

زنی که پستانش سیاه رنگ باشد، زنی که کودک خود را مراقبت و تربیت نکند، زنی که هر کودک شیر او را بخورد بمیرد

فرهنگ لغت هوشیار

معنی سنگ پستان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما